De gemeente Innichen ligt in de Sextner Dolomiten en omvat de plaatsen Innichberg, Obervierschach, Untervierschach en Winnebach, dat vlak voor de grens met Oostenrijk ligt. Hiermee ligt het grondgebied van Innichen zowel in de Dolomieten als in de Villgratner Bergen. Donkere dennenbossen en weelderige groene weiden bepalen het landschap rond het nabijgelegen Natuurpark Drei Zinnen.

Hoog op de zonnige hellingen van de Innichberg staan talrijke boerderijen met uitzicht op het dal, of op de Dolomieten. Ook zijn er gemoedelijke eettentjes die de bezoeker het beste geven wat de Hochpustertaler keuken te bieden heeft. In de dorpskern van Innichen is het heerlijk slenteren in de bonte voetgangerszone. En ook hier zijn veel traditionele zaken waar inheemse gerechten kunnen worden geproefd.

Met de fiets erbij
Het Natuurpark Drei Zinnen met zijn markante toppen is natuurlijk vooral voor wandelaar en klimmers een echt vakantie-walhalla. Maar in Innichen hoeft de bezoeker bij het vakantie op de boerderijhet niet per se hogerop te zoeken. Wie liever in de dalbodem blijft, klimt in de pedalen en hoeft vervolgens alleen nog te beslissen waarheen het gaat: in westelijke richting, naar Bruneck, of liever via de Drautalweg over de Oostenrijkse grens naar Lienz? Als gulden middenweg tussen een tocht over de bodem of door het gebergte kunnen mountainbikers in de Dolomiten door het Fischleintal rijden. Hoe het ook zij: een vakantiewoning of een kamer in Innichen is bijzonder geschikt als basiskamp voor uitgebreide fietstochten.
In de winter wordt het programma bepaald door de sneeuw. Het skigebied Haunold, dat behoort tot de skicarrousel Sextner Dolomiten, biedt pisten voor elke smaak en in elke moeilijkheidsgraad. Langlaufers volgen de ‘loipe’ naar het meer Pragser Wildsee of naar het Fischleintal. Bij alle varianten zijn de machtige bergtoppen altijd weer de blikvangers. 

De reus en de kerk 
In de tijd dat de kloosterkerk van Innichen (‘Innichner Stiftskirche’) werd gebouwd, leefde volgens de legende de reus Haunold (naar verluid de zoon van een Romeinse legeraanvoerder) met verschillende andere reuzen bij de rotsen rondom Innichen. Toen er voor de bouw van de kerk grote blokken steen nodig waren, vroegen de bewoners van Innichen de reuzen om hulp. Haunold stemde toe en vroeg als tegenprestatie een dagelijkse maaltijd. Hij at een heel kalf, een zak bonen en dronk een vat wijn. En ook toen de kerk was voltooid, wilde hij verder zijn maaltijden krijgen. De bewoners vonden dit echter te duur en besloten om de reus te doden. Ze groeven een grote valkuil, waar de reus in viel en stierf. Maar zijn geest leeft tot op de dag van vandaag voort in de berg Haunold boven Innichen, die ook wel ‘de slapende reus’ wordt genoemd. Als herinnering aan de hulp van de reus Haunold bij de bouw van de kerk haalde men een rib uit zijn lijf die werd opgehangen in het voorportaal van de Stiftskirche Innichen. En daar kan de bezoeker hem nog steeds zien (ook al gaat men er tegenwoordig van uit dat het om de rib van een dinosaurus gaat). De kloosterkerk van Innichen is het mooiste sacrale bouwwerk in romaanse stijl in het hele oostelijke Alpengebied. Ook het benedictijnerklooster voor de heilige Candidus dat in de achtste eeuw werd gesticht door Tassilo, de hertog van Beieren, kent een roemruchte geschiedenis. In 1143 veranderde het in een kapittelkerk. Het bouwwerk doet denken aan een burcht. Heel bijzonder is de grote romaanse koepelfresco, evenals de crypte. Een paar stappen verwijderd ligt het Stiftsmuseum, dat ook zeker de moeite van een bezoekje waard is.