Op 270 meter hoogte ligt het idyllische en zonovergoten Burgstall, midden in het groen, aan de voet van de Tschögglberg en aan de rand van een natuurgebied bij de rivier de Etsch. De Burg (burcht) uit de naam heeft ooit werkelijk bestaan, maar er zijn slecht resten van de ringmuur overgebleven. Een vakantiewoning in Burgstall is een ideaal beginpunt voor talrijke wandelingen en fietstochten in de omgeving. Zelfs Meran is met de fiets in korte tijd bereikbaar.

Tussen wijnstokken en appelbomen 
In de dertiende eeuw werd Burgstall voor het eerst in een document vermeld. In die tijd werd de plaats nog beschermd door de eerder genoemde burcht van de graven van Volkmar. De eerste bouwwerken van het dorp werden bij de hellingen neergezet, en daar bevindt zich ook het historische dorpscentrum met de Heilig-Kreuz-Kerk. Reden voor deze locatie is dat de dalbodem in de middeleeuwen hoofdzakelijk uit moerasgebied bestond en de Etsch regelmatig buiten zijn oevers trad. Aan het begin van de 20ste eeuw werd de rivier bedwongen en kon het dorp zich uitbreiden in de dalboden. Slechts een idyllische biotoop herinnert vandaag de dag nog aan de het vroegere ‘Auen’-landschap.
Burgstall omvat in totaal zeven vierkante kilometer. Daarvan bestaat de helft uit bos- of landbouwgrond. Tot 1980 woonden hier nog veeboeren, maar toen volgde een forse uitbreiding van de fruitteelt en de wijnbouw, die tegenwoordig al het landbouwgebied in beslag nemen. In de dalbodem gedijen appels en op de droge hellingen groeien de wijnstokken. Boven Burgstall bevindt zich de enige kastanjeboomkwekerij van Zuid-Tirol. Tijdens een vakantie op de boerderij in Burgstall kan de bezoeker het dagelijkse leven in dit fraaie gebied als het ware vanaf de eerste rang observeren. Maar Burgstall heeft nog iets bijzonders te bieden. 

Enige dierenmuseum van Zuid-Tirol 
De dorpskern van Burgstall herbergt het enige dierenmuseum (‘Tiermuseum’) van Zuid-Tirol. Het idee voor het museum kwam van dierenpreparateur Simon Ratschiller, die al in zijn jonge jaren begon met het prepareren van inheemse dieren. Het museum werd in 1972 geopend en omvat tegenwoordig ruim 500 preparaten, van een beer tot een dwergmuis en van een steenarend tot een winterkoninkje. Ook zijn er dieren te zien die zeldzaam zijn geworden sinds Ratschiller er een preparaat van maakte.